Σ΄ ένα χωράφι του Μαγιού περπάτησα μαζί σου
στεφάνι είχες στα μαλλιά και ήλιο στην μορφή σου!
Τριγύρω η φύσι φάνταζε κι ανθούς γεννοβολούσε
ποιά η μακάρια θεά χυμούς που ετρυγούσε;
Της θάλασσας τα κύματα στα μάτια σου χυνόνταν
αγκίστρια τα μαλλάκια σου και πάνω μου πιανόνταν
Γλιστράει το πόδι ανάερα στης γης το χορταράκι
σαν ποιάς θεάς ο έρωτας φλογίζει τ' αεράκι;
Με κοίταζες σαν το πουλί, με πόση αθώα αγνότη!
Πώς τό 'θελα ν’ αγκαλιαστώ με την σφοδρή σου νιότη!
Θέ μου, πώς χτύπαγε η καρδιά, πώς έκαιγε το αίμα
πόσο γλυκά κρυφόσμιγε το είναι μας στο βλέμμα!
Την μέρα εκείνη του Μαγιού στης γης τ’ ωραίο δώμα
φλέβα το σώμα μου κρυφή ρίζωσε μες στο χώμα.
Ο ουρανός απάνω μας κι εμείς η θάλασσά του
έλαμψε μέσα μου βαθειά ο ήλιος κι η χαρά του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου